Mijn ambitie als ondernemer deelde mijn ex niet. Dat vertelde Kim (42) tijdens een interview dat ik met haar had. Ze begon haar bedrijf naast een baan in loondienst. Haar partner vond dat wel oké, mits hij geen last ondervond van haar ambitieuze ondernemersplannen. Op een gegeven moment begonnen verschillende dingen zodanig te schuren tussen hen dat het tot een relatiebreuk leidde.
In het interview dat ik met haar had, spraken we onder andere over de volgende onderwerpen:
- Het snijvlak van de liefde en het ondernemerschap
- Hoe was de privésituatie voor het ondernemerschap
- Hoe was het dat je thuis niet over je bedrijf kon praten?
- Wanneer besloot je dat het zo niet meer langer kon?
- Hoe lang duurde het voordat je tot die keuze kwam?
Wanneer ben jij gestart met je bedrijf?
Kim: ‘Op een gegeven moment besloot ik, dat ik meer wilde dan alleen een baan in loondienst. Ik wilde graag andere expertises en vaardigheden ontwikkelen om andere ondernemers te helpen. Ik houd namelijk van afwisseling en om veel verschillende dingen te doen. Meerdere mensen helpen vind ik ook leuk. Dus toen heb ik gewoon de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar de Kamer van Koophandel gegaan om me in te schrijven. Dat was op 1 januari 2019.’
Hoe ben je met het ondernemerschap gestart?
Kim: ‘Ik ben begonnen als ondernemer naast mijn toenmalige baan in loondienst. In loondienst werkte ik 32 uur als directiesecretaresse voor een internationaal bedrijf. Daar deed ik ook de PR, de communicatie en de events. Ik deed mijn bedrijf vooral ‘s avonds en ik deed alles zelf natuurlijk. Ik moest eerst uitzoeken wat ik allemaal moest doen als ondernemer. Wat wordt er van mij verwacht? Hoe zit het met de administratie? Moet ik een eigen rekening openen? Moet ik mezelf verzekeren? Hoe ga ik een website maken? Doe ik dat zelf of besteed ik dat uit?’ Die combinatie loondienst – eigen bedrijf opzetten was behoorlijk pittig.’
Werkte je vanuit een plan aan je bedrijf?
Kim: ‘Eigenlijk niet nee. Toen ik begon met mijn eigen bedrijf, was het echt een soort van gevoel. Ik volgde echt mijn gevoel. Dit is wat ik nu wil gaan doen. Dit vind ik super interessant. Kijken of ik dat kan. Ik had dat ook besproken met mijn toenmalige directeur. Hij zei: ‘Dat moet je doen. Ik denk wel het leuk voor jou is. We zien wel waar het naar toe leidt’. Dat gevoel had ik zelf ook: ik zie het wel. Voor hetzelfde geld doe ik het allebei naast elkaar. Voor hetzelfde geld gaat het niet lopen, dan ga ik weer volledig terug in loondienst. Of ik bouw uren af. Nou, en dat ben ik gaan doen.’
Waar ging het naar toe?
Kim: ‘Ik ben steeds minder uren in loondienst gaan werken. Op een gegeven moment ben ik ook geswitcht van loondienstbaan. In die ene baan kon ik niet minder kon werken dan 32 uur, en ik wilde op z’n minst 22 uur werken. In dat andere bedrijf kon ik dat wel. Ik merkte echter al snel dat het nog te druk was. Het focussen op verschillende dingen wilde ik echt niet meer. Ik wilde op één ding focussen en daar álles aan geven. Je doet het anders voor mijn gevoel net niet 100% goed. Uiteindelijk besloot ik volledig te gaan ondernemen, zodat ik er alles aan kan geven. Dat doe ik dus vanaf mei 2021.’
Wat wilde je gaan doen met je bedrijf?
Kim: ‘Ik wilde als Virtual Assistent (VA) aan de slag. Wat ik als directiesecretaresse ook al deed, zoals agendabeheer, mailbeheer en dingen organiseren, dat wilde ik als VA op afstand doen vanuit huis. Alles wat ondernemers kan ontlasten, dat wil ik doen. Zoals ook officemanagement taken en Social Media. Dat laatste vind ik leuk, omdat ik dan met taal, vormgeving en met creativiteit bezig ben. Daar ben ik inderdaad mee begonnen en dat is ook wat ik voor ogen had. Het liefst werk ik met dienstverlenende ondernemers en zzp’ers.’
Hoe was jouw privé situatie toen je voor het ondernemerschap koos?
Kim: ‘Ik woonde samen met mijn partner en twee tieners in een leuk huis. Hij had een vaste baan in loondienst. Hij vond het wel leuk hoor, dat ik voor mezelf wilde beginnen. Maar hij had er verder niet heel veel mee. Hij vond het wel irritant dat het zoveel tijd kostte, zeg maar.’
Had je het vooraf met hem besproken dat je een eigen bedrijf wilde starten naast je baan in loondienst?
Kim: ‘Ik heb het er zeker met hem over gehad, omdat het ook voor hem invloed heeft natuurlijk. Hij gedoogde het eigenlijk min of meer. Hij zei: ‘Nou, prima, als jij het per se wilt doen, als ik daar maar geen last van heb.’
Geen last van hebben?
Kim: ‘Hij wilde niet dat het een negatieve invloed zou hebben op onze gezin. Of dat er niks meer gebeurde in het huishouden, dat de boodschappen ineens niet meer gedaan werden. Dat ik er niet overspannen van zou worden of chagrijnig, zoiets.’
In welke mate voelde jij je gesteund door hem met betrekking tot je besluit?
Kim: ‘Steun voelde ik niet zo. Hij begreep het niet echt, omdat hij zelf altijd in loondienst gezeten had. Maar hij kende mij ook wel, omdat ik altijd wel dingetjes naast mijn loondienstbaan heb gedaan. Ik vind het namelijk leuk om mezelf te ontwikkelen. Dus ja, gedogen klinkt misschien een beetje zwaar alsof ik goedkeuring moest krijgen. Dat was het niet. Het was meer dat hij daar niks mee had. Als ik dat bedrijf wilde, mocht ik dat wel doen. Maar mijn ambitie als ondernemer deelde mijn ex niet.’
‘Het bedrijf was óók mijn kindje, dat was ook prima. Ik vond het wel jammer hoor, want ik wil er af en toe gewoon lekker over praten. Bijvoorbeeld als ik een nieuwe klant had of als mijn website klaar was. Dat kon niet echt. Of ik kon het wel delen, maar hij werd er niet enthousiast van.’
Wat deed dat met jou dat je met hem niet over je bedrijf kon praten?
Kim: ‘Dat vond ik jammer. Weet je, als je ergens enthousiast over bent en als je een bedrijf aan het opbouwen bent en ik nam dat echt heel serieus, dan wil je daar gewoon over sparren, over vertellen, over praten. Als dat dan weggewuifd wordt in de zin van we gaan het niet over je werk hebben, vond ik erg pijnlijk. Alsof dit stuk van mij er niet mocht zijn.’
Je vertelde dat je het belangrijk vindt om je te blijven ontwikkelen. Hoe verliep die ontwikkeling in je relatie?
Kim: ‘Hij had op dat moment ook het idee dat hij stilstond in zijn ontwikkeling. Hij wist ook niet precies wat hij wilde. Misschien heeft het een beetje met onze leeftijd te maken? De fase waarin je zit in je leven. Maar nee, op een gegeven moment is hij ook binnen het bedrijf waar hij werkte wat anders gaan doen. Daar werd hij wel weer blij van. Hij werkt ook al 25 jaar bij dezelfde baas. Alles is goed geregeld daar. Hij wilde misschien wel eens een keer wat anders, maar hij wist niet wat.’
‘En ik ben wel vaker van baan geswitcht. We staan eigenlijk ook heel anders in het leven. Hij vindt het fijn dat het veilig is en dat er een goed loon is. Dat het goed geregeld is en ik doe dan dat soort gekke dingen. Althans dat vindt hij. Hij staat daar heel anders in.’
Wat bedoel je daarmee dat hij er anders in staat?
Kim: ‘Eigenlijk zou hij willen van doe gewoon normaal. Blijf lekker in loondienst. Zoek een leuke en goede baan. Dan krijgen we elke maand onze loon en dan kunnen we lekker sparen. Daar doen we leuke dingen van, en klaar. Ik merkte dat het heel moeilijk is als iemand zo anders in het leven staat, om daar dan, hoe zeg je dat, om dat te veranderen. Dat lukt gewoon niet zo goed.’
‘Zelf sta ik sta daar heel anders in. Ik durf wel risico’s te nemen. Ik wil mezelf blijven ontwikkelen. Voor mijn gevoel deed hij dat totaal niet. Dat frustreerde me dan ook wel eens. Dan zat hij weer op de bank, terwijl ik van netwerkbijeenkomst naar netwerkbijeenkomst ging en allerlei dingen deed. Dat gedrag van hem irriteerde me dan. Ik dacht dan: Ga eens wat doen met je leven!’
Hoe ging het verder met je privé situatie naast je ondernemerschap?
Kim: ‘Ik merkte meteen dat het ondernemerschap echt mijn ding is. Dat zei hij ook. Ik wil je dat graag met een voorbeeld uitleggen. Op het moment dat wij met elkaar gingen wandelen en ik wat wilde vertellen, dan wilde hij dat niet horen, omdat het over mijn bedrijf ging. Ik vond het heel vervelend, dat mijn mond min of meer gesnoerd werd. Hij zei: ‘Daar wil ik het niet over hebben. Leuk dat jij druk bent met je bedrijf, maar dat vind ik niet interessant. Dat is jouw ding.’
Hoe was dat voor jou?
Kim: ‘Ik vond het echt heel vervelend. Daardoor ging ik ook met andere mensen sparren. Ik wilde toch mijn ei kwijt. Hij begreep dat niet. Op een gegeven moment heb ik dat los gelaten. Ik dacht: Dan ga ik er met jou niet meer over praten, want je wit het toch niet horen.’
‘Op een gegeven moment heb je steeds minder om over te praten, maar het is wel een belangrijk deel van mijn leven. ‘
Welk stukje is dan precies belangrijk voor je?
Kim: ‘Ik denk mijn zelfontwikkeling en mijn gevoel van vrijheid. Hij erkende dat deel van mij niet als iets wat bij mijn persoonlijkheid hoort. Dat stuk had ik ook altijd wel. Naast mijn werk heb ik bijvoorbeeld altijd gestudeerd. Ik ben ook heel sociaal. Nieuwe mensen ontmoeten vind ik leuk. Ik sta overal voor open. Soms ben ik ook best impulsief. Hij heeft dat totaal niet. Dat botste ook wel. Nu merk ik pas, dat ik me altijd een beetje rustig of in gehouden heb. Wij zijn sinds november 2020 uit elkaar, dus dat doe ik ook niet meer. Ik ben nu weer mezelf. Bij hem had ik het gevoel, dat ik binnen zijn lijntjes moest kleuren.’
Jezelf ingehouden?
Kim: ‘Ik heb ook wel eens tegen hem gezegd dat ik het gevoel had alsof ik zijn kind was. Alsof hij boven mij stond. Zelfs mijn dochter zei dat wel eens: ‘Mama, je staat naast hem hè. Niet onder hem of zo. Jij bent net zo belangrijk. Jij mag ook bepalen, je hoeft niet te doen wat hij zegt.’
Waren er ruzies?
Kim: ‘Op het laatst waren er ruzies, omdat ik er tegenin begon te gaan. Dan krijg je inderdaad onenigheid. Ik vond hem dominant. Ik dacht: ‘Ik hoef niet te doen wat jij zegt. Ik ben mijn eigen persoon. Ik volg mijn eigen pad en als je het er niet mee eens bent, jammer dan. Maar ja, daar wordt de sfeer niet beter op.’
Wat voor gevolgen had die verslechterde sfeer?
Kim: ‘Door het starten van mijn eigen bedrijf ontwikkelde ik me ook erg als persoon. Ik kreeg steeds meer zelfvertrouwen. Ik merkte dat ik dingen kon, waarvan ik dat eerst niet dacht. Ik kwam ook met veel verschillende mensen in aanraking. Gaandeweg leerde ik heel veel. Dat veranderde en vormde me. Hierdoor ging ik ook anders in het leven staan. Sinds ik ondernemer ben, is dat proces versneld geraakt, zeg maar. Door het proces in mij werd onze relatie anders.’
‘Ik ging meer voor mezelf opkomen, waardoor ik mezelf meer ging waarderen en respecteren. Er is iets in mij dat er uit wil. Ik laat me niet meer tegenhouden. Nu ga ik gewoon voluit.’
Hoelang nam het proces in beslag om tot de keuze voor een relatiebeuk te komen?
Kim: ‘We waren 22 jaar samen. In het begin was het echt superfijn. We zijn ook wel erg veranderd in de loop der jaren. We kregen kinderen. Er is een ziekte geweest. Er zijn dingen om ons heen gebeurd, zoals mensen weggevallen die ons dierbaar waren. We verhuisden een paar keer. Ik denk dat het zeker tien jaar geleden is. We stonden toen al op het punt uit elkaar te gaan. Dat was in de fase dat ik naast mijn baan ook ben gaan lesgeven op de sportschool. Voor mij was dat ook een soort van persoonlijke ontwikkeling. Op een gegeven moment verloor ik mezelf daar helemaal in. Daar was ik echt dagelijks mee bezig. Ik had een baan, een jong gezin en ik was constant met de les bezig. Of ik was de les aan het voorbereiden of ik was zelf aan het sporten of ik was aan het lesgeven.’
Wat vond hij daarvan?
Kim: ‘Dat ging op een gegeven moment ook tussen ons instaan. Hij zei: ‘Ja, je bent nooit meer thuis en we hebben geen avonden meer’. Ik weet nog wel, dat we op vakantie gingen om te kijken of onze relatie nog te redden was. Dat was tien jaar geleden. Ik denk dat het toen al speelde. Toen kreeg ik kanker. Daardoor kreeg hij ook een zorgrol. Hierdoor verandert je relatie helemaal. Hij zegt nu ook wel: ‘Ik was nooit bij je weggegaan toen, omdat jij mij sowieso nodig had’. Vervolgens zijn we gewoon weer gegaan. Na mijn ziekte zijn we verhuisd. Ik kreeg een nieuwe baan, ik heb me op mijn bedrijf gestort. Het voelde nooit meer helemaal goed. Maar als je al zo lang bij elkaar bent, en je hebt zoveel opgebouwd en je hebt twee kinderen en een huis samen, dan ga je niet zo snel bij elkaar weg.’
Wat bedoel je mee: gewoon weer verder gegaan?
Kim: ‘Er was ook steeds wel iets waarvoor ik wilde blijven vechten. Er waren nog steeds leuke momenten, maar het werd wel steeds minder. Het gevoel werd ook steeds minder. Je gaat allebei steeds meer je eigen pad volgen. Hierdoor spraken we steeds minder met elkaar. Dat was gewoon normaal geworden. Je hebt dan niet door, dat je van elkaar verwijdert raakt.’
Functioneerden jullie vooral als een BV?
Kim: ‘Klopt, iedereen heeft zijn taken en dat loopt allemaal lekker. Er komt geld binnen en het gaat goed met iedereen, klaar. Onze vrienden zeiden ook: ‘We hadden het nooit aan zien komen. Nooit, niet jullie, juist niet jullie.’ Ik besef nu pas, dat het eigenlijk altijd wel zo is geweest. En als je jezelf onderdrukt of aanpast, dan gaat dat uiteindelijk opspelen. Tenminste bij mij wel. Misschien dat er best mensen zijn die zich daarbij prima bij voelen hoor. Ik ben blijkbaar een free spirit, want bij mij werkte dat niet meer.’
Hoe merkte je dat het begon op te spelen?
Kim: ‘Gewoon altijd zo’n onderbuikgevoel dat er iets niet klopte. Ik had een gaaf huis buitenaf. Als iedereen zegt: ‘Wat zul jij gelukkig zijn’, en ik denk: Nee, dat ben ik dus niet. Ik ben niet gelukkig. Ik kon er niet de vinger op leggen, waar dat aan lag. Aan een nieuwe badkamer ben je na een week ook wel gewend, dat is echt zo. Ik hecht bijna geen waarde aan geld en materialistische dingen. Ik weet zeker dat het gaat om die knipoog en om die arm om je heen. Ik kon er ook niet echt met hem over praten, want hij had dat gevoel minder.’
‘Hij was daar wel gelukkig. Het was echt zijn plek. Hij woont daar nog steeds. Ik gun hem dat. Ook het feit dat je samen verder niks meer met elkaar te bespreken hebt, werkte voor mij niet meer. En wat ik wel wilde vertellen, dat vond hij niet interessant. Dat je echt niks meer te doen hebt met elkaar, behalve de kinderen was niet meer genoeg voor mij. Het was echt een onderbuikgevoel en dat gevoel is nu helemaal weg. Ik ben nu veel gelukkiger. Maar goed, ik kan ook goed alleen zijn en ik weet niet wat de toekomst brengt.’
‘Ik heb zoiets van laat mij maar lekker mijn ding doen. Ik ben gelukkig met de mensen om me heen, met mijn vrienden, kennissen en familie. Ik heb ook fijne klanten en voor mij is klantenbinding ook heel belangrijk.’
Zochten jullie hulp hierbij bijvoorbeeld door in relatietherapie te gaan?
Kim: ‘Ik heb hem relatietherapie voorgelegd op het moment dat ik aangaf dat ik niet gelukkig was en twijfelde over onze relatie. Hij zei direct nee. Hij wilde er niet eens over nadenken. Heel eerlijk had ik zelf ook niet het gevoel, dat het onze relatie zou gaan redden. In mijn hoofd en gevoel verlangde ik al lang naar een leven zonder hem. Een leven dat ik kon invullen zoals ik het zelf wilde. Toch wilde ik relatietherapie best proberen. Hij absoluut niet. Hij zei: ‘Daar geloof ik niet in’. Kortzichtig, vond ik. Maar dat geeft ook weer aan hoe zwart/ wit hij denkt en hoe verschillend we zijn.’
Welke inzichten heb je gekregen met betrekking tot de liefde en het ondernemerschap?
Kim: ‘Nou, als ik ooit een nieuwe relatie zou aangaan, dan heb ik het liefste dat het iemand is, die snapt waar ik mee bezig ben. Dat hij dat ook respecteert. Ik zou het fijn vinden als hij zelf ook ondernemer is. Dat zou ik wel prettig vinden, omdat ik het niet hoef uit te leggen als ik dan bezig bent met bepaalde dingen.
‘Bijvoorbeeld in het weekend of ‘s avonds, dat hij dat dan snapt en het niet vervelend vindt. Of me daarover veroordeelt. Maar ook iemand met wie ik er over kan praten, dat hij begrijpt wat het met je doet. Maar op dit moment heb ik zoiets van, laat mij maar lekker bezig zijn met mijn eigen ontwikkeling en met het bedrijf.’
Hoe ziet jouw ideale werkweek er uit qua werk en privé?
Kim: ‘Ik zou heel graag minder uren willen maken en meer willen verdienen. Minder druk zou ik ook fijn vinden. Het is nu allemaal wat chaotisch. Ik heb een hele volle agenda. Er komt niet altijd een opdracht uit als ik een gesprek met een potentiële klant heb. Dat hoort er natuurlijk bij, maar dat kost wel heel veel tijd. Als ik er voor moet reizen en er komt niets uit, dan ben ik toch mijn hele ochtend kwijt’.
Wat veroorzaakt bij jou druk?
Kim: ‘Inefficiënt werken geeft mij druk. Als ik er nieuwe klant bij heb, hoe ga ik daar dan mee om? Hoe plan ik dat dan in? Ik moet nóg meer dingen ver van tevoren inplannen en niet alles op het laatste moment laten aankomen. Dat is iets waar ik mezelf bewust van ben en waar ik mee aan de slag ga. Dus hoe houd ik ook tijd over om andere onverwachte dingen te kunnen doen? Dat iemand mij bijvoorbeeld belt en zegt: ‘Joh, ga je mee lunchen? Of een leuke opdracht, die even tussendoor komt dat moeten ook kunnen.’
Op een schaal van één tot tien hoe ontspannen ben je als ondernemer?
Kim: ‘In mijn ondernemerschap ben ik me heel erg gaan ontwikkelen, dus dat vind ik leuk. Maar qua ontspanning is het echt niet goed. Soms neem ik een dag vrij en dan ga ik gewoon de hele dag Netflixen. Daarna voel ik me schuldig, want in die tijd had ik wel andere dingen kunnen doen. En nee, ik ontspan te weinig, ik ga te lang door. Ik slaap te weinig. Dat weet ik. Dat moet ik gaan aanpakken. Het is een drie qua ontspanning zeg maar.’
Hoeveel tijd geef je jezelf om die drie naar minimaal een voldoende te brengen?
Kim: ‘Ik heb mezelf een jaar gegeven om het echt goed op poten te zetten. Dat ik gewoon kan zeggen: Hèhè, nou, nu loopt het zoals ik het wil. Een jaar dus, maar met die ontspanning daar moet ik nu al wel mee bezig. Ik overweeg om de woensdagmiddag of om de vrijdagmiddag vrij te nemen.’
Vanwege privacy redenen is de naam in het artikel veranderd.