In dit artikel geef ik je tips hoe je de intimiteit met je introverte geliefde versterkt. Ter illustratie eerst een praktijkvoorbeeld.
Peter zijn conclusie: een relatie tussen een introvert en een extravert persoon is gedoemd te mislukken. Hij vertelde dat zijn relatie van een half jaar voorbij is. “Hij trok het niet meer”, zei Peter. “De sex was geweldig, maar verder was er geen contact met haar te krijgen”, liet hij me weten. “Ze zat liever met een boek, dan dat ze met mij uit wilde”, mopperde hij. “Ik weet dat ik extravert ben, maar dat gedrag van haar is toch niet normaal?”, vroeg hij bozig. Verder nog een hele tirade met als strekking, dat hij nooit meer met een introvert een relatie wil.
Dat introverte mensen het vooral met elkaar moeten doen.
Ben je ook wel eens gekwetst door de behoefte aan “alleen-tijd” van je introverte geliefde? Word je als introvert van tijd tot tijd helemaal gek van het geklets van je extraverte partner? Denk je ook dat een liefdesrelatie tussen een extravert en een introvert persoon gedoemd is om te falen?
Met de onderstaande tips had Peter niet zo’n kater overgehouden aan deze relatie
Algemeen denkt men dat introverte mensen niet geïnteresseerd zijn in andere mensen. Dat is natuurlijk niet waar. Introverte mensen zijn juist in staat om een intieme en diepgaande verbinding aan te gaan.
Er bestaan verschillen tussen introverte en extraverte personen op het gebied van:
- sociale behoeften
- communicatiestijlen
- de manier waarop ze energie krijgen
Vaak weet je dit niet. Hierdoor ontstaan onbegrip en conflicten in een liefdesrelatie tussen een introvert en een extravert. Het gevolg is minder of geen intimiteit meer.
7 tips hoe je de intimiteit met je introverte geliefde versterkt
1 Realiseer je dat introverte geliefden niet veel mensen toelaten in hun innerlijke wereld
Jij bent dus belangrijk als je deel uitmaakt van hun leven.
2 Je introverte geliefde heeft “alleen-tijd” nodig om gezond en gelukkig te zijn
Een eigen bubble is noodzakelijk voor de introvert om zich op te laden, na te denken en creatieve ideeën te bedenken. Als extraverte partner kan dit pijnlijk voor je zijn. Je voelt je buitengesloten. Maak samen afspraken over de hoeveelheid “alleen-tijd” en waneer. Bijvoorbeeld, gun je introverte partner een uurtje rust na het werk, zodat je daarna samen dingen onderneemt.
3 Vat het niet persoonlijk op dat je introverte geliefde “alleen-tijd” nodig heeft
Het betekent niet dat hij/zij niet van je houdt.
4 Stel open vragen als je wilt dat je introverte geliefde meer over zichzelf vertelt
Luister geduldig en onderbreek je geliefde niet. Hou je eigen verhaal voor je. Dat komt later. Je introverte geliefde deelt alleen haar/zijn diepste verlangens, dromen, angsten e.d. wanneer jij aandacht en tijd hieraan besteedt.
5 Respecteer dat je introverte geliefde minder behoefte heeft aan sociale activiteiten
Een introvert ervaart gesprekken op feestjes en andere gezellige bijeenkomsten als oppervlakkig. Je introverte geliefde heeft moeite met gebabbel en zit niet te wachten om met jou allerlei feestjes en borrels af te struinen. Spreek met elkaar af hoevaak je samen naar feestjes en borrels gaat. Accepteer om van tijd tot tijd alleen te gaan, zodat je introverte geliefde “alleen-tijd” heeft om op te laden.
6 Realiseer je dat je introverte geliefde op een andere manier conflicten oplost
Je introverte partner wil eerst goed nadenken over verschillende standpunten. Als extravert wil je het liefst direct discussiëren om tot een oplossing te komen. Een kleine time-out helpt om te voorkomen dat je vast loopt in het conflict.
7 Accepteer je introverte geliefde en verander hem/haar niet
Een levenslange loyaliteit valt je ten deel.
Vind je de tips hoe je de intimiteit met je introverte geliefde versterkt bruikbaar? Ik hoor het graag van je in een reactie hieronder.
Nieuw inzichten en waardevolle tips voor je relatie
Vind je het interessant om regelmatig waardevolle informatie te ontvangen om meer te leren over hoe je als introvert jezelf blijft in de liefde en hoe je tegelijkertijd de intimiteit met je partner laat sprankelen?
Abonneer je dan op mijn maandelijkse artikelen met nieuwe inzichten en tips voor introverten, de liefde en intimiteit.
Als kadootje ontvang je gratis 2 waardevolle online kennistrainingen van elk 60 minuten:
- Als introvert en extravert samen gelukkig in je relatie door Irma Buenk
- Natuurlijk bijdragen als introvert door Marloes Bouwmeester van De Succesvolle Introvert
Meer lezen over introversie, relaties en intimiteit
8 tips om als introvert persoon jezelf te zijn in een wereld die niet ophoudt met praten
Hoe je als introvert en extravert koppel de intimiteit in je relatie behoudt
‘Introvert en de liefde lijkt me lastig’, zei de interviewer
Marc de Walle: het WIJ-gevoel gun ik elke single introverte man die zijn droomvrouw zoekt
Wie heeft er tips hoe om te gaan met oppervlakkige, rusteloze en gesloten en te sociale extraverten?
Lieve Irma .
Na bijna 2 j samen te zijn met een introverte partner , was het zeer moeilijk om deze relatie stand te houden . Ik heb maanden gevochten om hem niet te verliezen . Tot 2 maanden terug dat ik besloten had het te beëindigen . Al die tijd hebben we geen contact met elkaar gehad . Vrijdag hebben we mekaar na al die tijd vluchtelings gezien . Heel eventjes gepraat over koetjes en kalfjes . Gisteravond gebeurde het onmogelijke . Ik kreeg een sms van hem . Kwam er op neer in zijn introverte taal dat hij me mist maar dat hij ondanks alles me dit niet terug wilde aandoen en ik zot zou zijn om hem terug toe te laten in mijn hart . Ik ben hem steeds graag blijven zien . Want diep vanbinnen zit er een warme persoonlijkheid in hem . En echte liefde …verdwijnt zomaar niet . We geven het opnieuw een kans maar dan rustig aan om zo terug naar elkaar toe te groeien . Ik wil er alles aan doen om hem nu te begrijpen want ik ben extravert . Ik hou van hem en hij van mij . Wat kan ik toepassen buiten geduld om hem het gevoel te geven dat ik hem begrijp . Qua communicatie . Wat bedoelt men met open antwoorden ? Hij heeft het er zelf heel erg moeilijk mee dat hij zo is . Haat zichzelf soms zegt hij . Ons probleem lag bij de communicatie . Ik wil praten en hij had meer tijd nodig om te antwoorden . Vanmorgen nog deze sms van hem : Goeiemorgen ik weet dat ik teveel verwacht en eis van mezelf en ik doe dat dikwijls ook van anderen en da mag ni. Ik moet alles meer loslaten. X .
Lieve Irma . Ik ben bereid alles te doen . Want het graag zien verdwijnt niet .
Hoop echt dat je me kan helpen .
Lieve groetjes ,
Beste Irma,
In mijn situatie ben ik het die de introverte wederhelft is.
Mijn vrouw is eerder extravert en een stuk socialer dan ik.
Persoonlijk vind ik dit prima. Ik heb graag dat mijn vrouw de leiding neemt in de gesprekken en een stuk meer praat bij familie en vrienden.
Maar mijn vrouw heeft het hiermee steeds moeilijk gehad
In de loop der jaren had ze regelmatig aangegeven dat ze moeilijk om kon met mijn geslotenheid en het gebrek aan communicatie waar zij wel meer nood aan had…
Ze voelde zich buiten gesloten en had de indruk dat ik niet veel om haar gaf en me niet interesseerde voor de dingen waarmee zij bezig was.
Realiteit was dat dit helemaal niet waar was maar de indruk die ik wekte deed haar soms heel erg verdriet.
Discussies over dit onderwerp legden we bij en besloten telkens opnieuw met nieuwe goede intenties verder te gaan.
Dit ging dan beter voor even, maar uiteindelijk vervalden we opnieuw in oude gewoontes: ik: niet altijd even communicatief / zij: gekwetst en niet gewaardeerd door dit gegeven.
Daarnaast heb ik een drukke job bij een Japanse multinational en als “perfectionist” wou ik dat iedereen tevreden van mij was. Daarom deed ik lange uren en waren extra inspanningen nooit te veel.
Het goede loon, de jaarlijkse verhoging en bonus maakten alles goed en zorgde er voor dat we 3 tot 4x per jaar op reis konden naar een bestemming naar keuze.
Een groot deel van de wereld hebben we gezien…. Onze vakanties samen waren dan ook altijd hele leuke momenten, dan waren we weg van het dagelijkse en was er wel veel tijd en aandacht voor elkaar.
In het weekend had ik ook een hobby waar ik behoorlijk wat tijd aan spendeerde.
Ook daar wou ik iedereen tevreden houden dus extra organisatorische taken om de vereniging vlot te laten draaien nam ik er ook bij….
Algemeen resultaat van dit alles was dat mijn vrouw op de zoveelste plaats kwam, terwijl zij net de belangrijkste persoon was in mijn leven…
Door mijn drukke carrière was mijn sociaal leven naar “bijna nul” herleid en was zij naast mijn vrouw eigenlijk ook mijn beste maatje en vertrouwenspersoon.
Duidelijk bleef deze situatie bij mijn vrouw toch onderhuids verder broeien, de ene dag ging beter als de andere maar eigenlijk kon ze geen vrede nemen met de situatie.
Enkele weken geleden vertelde ze me er definitief een einde aan te willen maken.
Initieel dacht ik dat het opnieuw een opstoot was, zoals we er wel een aantal kenden, 1 à 2x per jaar.
Maar al snel bleek het anders: ze bleek vastberaden en zeker van haar stuk… ze was niet te troosten… zo kende ik haar niet
Achteraf heeft ze me verteld dat, toen we nog samen waren, tijdens een uitstap met een vriendin, ze een andere man was tegen gekomen.
Deze man gaf haar aandacht en was, voor haar althans, alles wat ik niet was…. plots ze was hals over kop verliefd op iemand die ze eigenlijk nog maar even kende…
Helaas heeft de ontmoeting van deze andere man de uiteindelijke impuls gegeven die leide tot het beëindigen van onze relatie: 13 jaar samen, waarvan 7 jaar getrouwd.
Ironisch genoeg heb ik van mezelf nooit ingezien hoe ernstig de situatie eigenlijk wel was en hoe hard ik mijn vrouw heb gekwetst.
Echt gek – want hoe onduidelijk het toen was, des te duidelijk is het nu. Ik kan niet geloven hoe BLIND ik wel ben geweest. Hoe dom van mij !!!
Een probleem dat zo dicht bij mij stond en zo lang heeft aangesleept maar toch heb ik het niet (voldoende) gezien en niet ernstig genoeg aangepakt….
Voor mijn job moet ik vaak mensen aanwerven. Collega’s hebben mij er altijd graag bij, bij de intakegesprekken, omdat ik de kandidaten steeds goed kan inschatten.
Op een aantal minuten kan ik zeggen hoe die persoon qua karakter in elkaar zit en of hij/zij binnen het team zal passen. Hoe goed ook ik buitenstaanders kon inschatten des te slechter ik mijn eigen situatie kon evalueren.
Ik ben niet kwaad op deze andere man, ik begrijp dat dit een gevolg is van het feit dat ikzelf VEEL te weinig aandacht en waardering heb getoond naar mijn vrouw toe.
Als onze relatie goed zat, dan had ze waarschijnlijk nooit aandacht aan hem geschonken…
Vaak ben ik kwaad op mezelf voor de dingen die ik allemaal niet heb gedaan gedurende al die jaren.
Dingen die mijn vrouw wel gelukkiger hadden kunnen maken en waardoor ze wellicht wel voldoende uit de relatie had kunnen halen.
Het stuklopen van mijn huwelijk is hoofdzakelijk een combinatie van 2 factoren geweest:
1) te veel aandacht voor werk en hobbies en dus te weinig tijd en prioriteit voor mijn vrouw
2) mijn introverte persoonlijkheid die haar te weinig voldoening gaf op gebied van communicatie en waardering
Ik moet mijn stukgelopen huwelijk nu verwerken en alleen verder gaan. Dit valt heus niet mee voor iemand die er nooit alleen heeft voorgestaan, maar goed dit overleef ik wel.
Belangrijker nu is de vraag die ik mezelf stel, wat de toekomst me relationeel nog kan brengen?
Punt 1) kan ik aanpakken: minder werken is niet zo moeilijk en daar kan ik bewust voor kiezen.
Punt 2) betreft mijn introverte persoonlijkheid is anders want voor mij een groot vraagteken.
Kan ik dit echt onderdrukken?
Welke nieuwe partners kunnen deze eigenschap van mij aanvaarden?
Ik ben nog steeds kapot van de situatie en ik mag er niet aan denken opnieuw in dezelfde situatie verzeild te raken….
Toch voel ik het gevaar…
Jouw verhaal klinkt me bekend in de oren, maar dan langs de andere kant..bedankt voor je reactie.. ik begrijp mijn partner nu beter..grts
Heel herkenbaar de verhalen van iedereen. Ik ben zelf extravert mijn vriend introvert. Ik kan mijn gevoelens niet bij hem kwijt, als ik over mijn gevoel praat dan zegt hij dat hij er niks mee kan of hij legt de schuld bij mij zelf neer, en hij sluit zich af en trekt zich terug,terwijl ik alleen maar behoefte heb aan een arm om me heen en de woorden het komt wel goed. Ik kan mezelf niet uitten bij hem en voel me vaak ongezien. Hij leeft in zijn eigen wereld en doet zijn eigen dingen zonder overleg. Ik heb veel geduld naar hem toe, ik help hem met klussen e.d maar als ik wat heb dan doet ie daar moeilijk over terwijl als er iets aan zijn kant moet gebeuren ik daar helemaal niet moeilijk over doe. Hij is wel lief en als ik iets vraag dan staat ie voor me klaar. Soms heb ik het gevoel dat ik met dr yekal en mr Hide te maken heb. Heb je misschien advies wat ik kan doen om hem bepaalde dingen die ik beschreven heb hem te laten inzien? Groet mirjam
Hi Mirjam,
Dank je wel voor het delen van je verhaal.
Wellicht dat je vriend inderdaad introvert is. Op basis van datgene wat je schrijft, vermoed ik dat er meer aan de hand is betreffende jullie relatiedynamiek.
Het klinkt alsof hij op jullie interactie reageert als terugtrekken / vermijden / isoleren. In het volgende artikel kun je daarover meer lezen.
http://sprankelenderelatie.nl/emotionele-intimiteit-partner/
Die relatiedynamiek houdt jullie gevangen in een onbevredigend patroon, waardoor je je van tijd tot ongelukkig en alleen voelt. Hij ook. Het hoopvolle nieuws is, dat het echt anders kan!
Ik zag dat je deelneemt aan de online trainingen over introvert en extravert. Ook dat geeft je inzichten.
Hartelijke groeten,
Irma
PS: als je aanvullende vragen hebt, stel ze gerust via e-mail.
Hallo Irma,
Pfffff…..Waar zal ik eens beginnen…. Ik heb bijna twee jaar een relatie. Op het eerste gezicht normaal maar wel had ik mijn bedenkingen over zijn gedrag. Ik werd er ongelooflijk onzeker van. Weinig sociale contacten, weinig gesprekstof, geen aanraking kunnen verdragen, hoewel de sex perfect is en altijd als er iets moet gebeuren ben ik de persoon die de kar moet trekken. Als er iets fout gaat is het nooit zijn schuld maar altijd die van mij. Ik weet dat hij van mij houdt. Hij is nu voor een twee maanden niet thuis maar hij is altijd de eerste die mij iedere dag een berichtje stuurt. Dit zijn heel oppervlakkige berichten en ik kan er nooit een fatsoenlijk “gesprek” van maken want dat geeft hem teveel stress. Hij betrekt mij niet in zijn leven, werk, belevingen. Ik heb het gevoel dat ik niet echt voor hem besta maar als wij eens uitgaan dan hebben we het best wel gezellig hoewel ik nooit een arm om mijn schouder hoef te verwachten. Ik heb al meerdere keren op het punt gestaan om een einde aan de relatie te maken maar ik hou van hem. Ik ben een paar maanden geleden op het internet gaan kijken en stuitte op Autisme. Ik heb alles opgezocht en alles wat er geschreven werd klopte! Ik heb hem daar heel voorzichtig mee geconfronteerd maar hij dacht dat ik dacht dat hij gek was of dat ie nu ineens op Dustin Hofmann uit Rainman leek. Hij wimpelt het af en wil er absoluut niet over praten. Ondertussen, omdat ik er bijna van overtuigt was dat mijn uitkomst klopte werd de acceptatie naar mijzelf toe makkelijker. Nu kon ik er immers de vinger op leggen en hem anders benaderen.
Maar nu stuitte ik bij toeval op deze site. Is mijn hele diagnose van Autisme omgeslagen in twijfel omdat de punten die hier beschreven staan ook van toepassing kunnen zijn. Ik weet het even niet meer….. Ik wil hem zo graag begrijpen. Het zou dus ook heel goed kunnen zijn dat hij intovert is…..
Ires
Hi Ires, zie je inbox voor mijn reactie. Groet, Irma
Zo, wat een herkenbare verhalen! Met name het verhaal van Manon is zooo herkenbaar! (Als extraverte vrouw een relatie met een introverte man). Zou je mij daarvoor advies kunnen sturen? Hij zegt dat hij van me houdt, maar ook dat hij me niet mist als we niet samen zijn, en dat ik dan uit zijn systeem verdwijn en dat hij dan me dan heel bewust moet opzoeken. Misschien is mijn beeld van de liefde te naïef romantisch, wil ik teveel, de manier waarop mijn introverte vriend denkt en schrijft spreekt mij erg aan, tegelijkertijd zou ik vaker willen horen dat hij van me houdt, dat hij ‘los’ gaat, meer van zichzelf laat zien… Hoe kan ik hier het best mee omgaan?
Alvast veel dank en hartelijke groeten van Gabriel
Hoi Irma,
Zou je mijn bericht niet willen plaatsen? Ik dacht in incognito modus aan het plaatsen te zijn, maar zie nu mijn foto erbij staan. Niet dat ik me schaam, maar met foto voel ik me niet zo prettig. Dus als je mijn bericht zonder foto kunt plaatsen is dat ook goed trouwens.
Mijn excuses hiervoor.
Hartelijke groeten van Gabriel
Hoi Gabriel, ik heb je een e-mail gestuurd met een reactie op je vraag.
Groet, Irma
Hey, Alvast mijn excuses voor de afwijking in mijn verhaal van het onderwerp. Maar ik wil heel graag even iets kwijt, want ik denk dat Irma mij een gepast antwoord kan gevenl. ik ben een heel rustig/stil persoon in het dagelijks leven, als ik bijvoorbeeld op het werk ben, ben ik heel stil en vraag ik alleen maar dingen over het werk, een gesprek met iemand zit er niet in, alleen met vrienden of met me vriendin kan ik wel goede gesprekken hebben en de lol van mijn leven hebben…
Maar meestal ben ik terug getrokken en tot me zelf gekeerd, dan weet ik niet wat ik moet zeggen of dan wil ik een lang antwoord geven maar dan komt dat pas later in me hoofd, en dan ben ik daarvoor al te laat en dan reageer ik maar kortaf.
Ik zat er eerst echt niet mee maar het laatste jaar/ander half jaar begint het toch wel echt te knagen aan me. Ik heb echt geen idee hoe het komt dat ik zo ben, ik weet nog dat ik een jaar of 8/9 was en dat ik de drukste kind was in de klas en heel erg druk thuis, ik weet nog dat me moeder me altijd wat goede klappen gaf om me stil en rustig te krijgen. Ik wil niet mijn moeder de schuld geven maar zou het kunnen zijn, dat ik zo erg ben geschrokken dat ik ben veranderd in een stille jongen?
Ik ben nu 20 jaar, en het begon op me 11e ongeveer, Eerst kon ik er wel mee leven maar nu ik een vast baantje heb als Kok en soms wel 12 uur op een dag werk achter elkaar onder de mensen, vind ik het best wel moeilijk om iedereen sociaal te zien doen, ik denk dan ook bij me zelf van ik zou ook gewoon net als hun willen zijn en veel willen praten, maar op 1 of andere manier werken mijn hersenen gewoon anders, ik hou wel van een feestje en een drankje en van gezelligheid en met vrienden zijn, maar voor 90 procent ben ik gewoon heel introvert, en ik vroeg me zelf af moet ik hierbij hulp zoeken?
Met vriendelijke groet,
Jeremy
Hoi Jeremy,
Als introvert verschil je van een extravert. De een is niet beter dan de ander. Dus er is niets mis met jou, daarvoor hoef je geen hulp te zoeken.
Het helpt wel wanneer je zicht krijgt op de verschillen tussen introvert en extravert. Als introvert heb je een heleboel sterke kanten en wanneer je zicht krijgt op je sterke kanten, begrijp je jezelf veel beter.
Dus leer als introvert je ‘beste zelf’ ontdekken, zodat je als introvert jouw bijdrage levert. Dat is net zo waardevol als de bijdrage van een extravert. Op 9 juni aanstaande organiseer ik samen met Marloes Bouwmeester (www.desuccesvolleintrovert.nl) een gratis online training over de verschillen tussen introvert en extravert. Wellicht is dat heel waardevol voor jou om deze online training te volgen. 28 juni is er een vervolgtraining en die gaat over ‘introvert & extravert succesvol in de liefde’. Binnenkort kun je je inschrijven voor deze online training via mijn website en verschijnt er ook een artikel over introvert en extravert. Dus, maak je niet ongerust, introvert zijn is helemaal TOP!
Pasen.
tweede paasdag komen onze zoon en schoondochter met de twee kleinkinderen op de paasbrunch.
Een hele groep uitbundige extroverte mensen,en ik ben dat ook.
Ik zie mijn man leiden,van het moment dat ik de boodschappen haal tot het moment dat de hele ‘bende’ weer naar huis toe gaat,ons achterlatend met half leeg gegeten schalen .
DAN begint de ruzie,VEEL te hard,VEEL te kwaad! Als een wild paard schopt hij om zich heen,hij gooit letterlijk drie keer een natte vaatdoek door het huis ZO kwaad is hij,op het door mij verspilde eten,om de verwende kinderen,het hele buffet ‘gedoe,hij haat alles,en en passent geeft hij nog even aan dat hij de afgesproken visite van een echtpaar bij ons in de flat gaat afzeggen en dan ook voor altijd,want zijn’vriendschaps kaars is opgebrand”
Ik heb me ingehouden,heb gezegd dat hij vanaf nu maar steeds weg moet gaan met feestdagen…we zijn meer dan 49 jaar getrouwd,ik begrijp hem wel,het moet moeilijk zijn als je anders bent,maar ik denk soms…het is ook niet makkelijk voor mij!!!
Beste Irma,
Wat fijn om herkenbare dingen te lezen. Mijn vriend en ik zijn beide introvert, ik denk hij iets meer dan mij. Ik begrijp heel goed dat hij tijd voor zichzelf nodig heeft. We hebben een leuke relatie met verschillende raakvlakken en vinden het leuk om tijd met elkaar door te brengen. De andere kant is dat we beide ons best moeten doen om in elkaars wereld te komen om verbonden te blijven met elkaar, tegelijk zien we dat ook als een valkuil en vragen we onszelf wel is af of we een goede match zijn, is dit een realistische gedachte, of kan introvert met introvert prima samen gaan. We willen nl allebei geen verkeerde keuze maken, liever nu de juiste keuze dan later mislukken om het maar zo te zeggen.
Ik zie uit naar je antwoord.
Hi Silfi, interessante vraag.
Maak je geen zorgen, introvert met introvert kan prima. Lees je e-mail voor mijn uitgebreide reactie.
Groet,
Irma
Beste Irma,
Ik ben zelf extravert en doe veel met en op emotie. Echter mijn vriend is introvert. We zijn bijna 15 maanden samen en dat gaat op en neer. Vaak komt dat door mij, omdat ik met mijn emoties soms in de knoop zit. Echter valt het mij op dat het niet alleen aan mij ligt. Ik heb laatst een discussie punt aangegaan met hem dat ik eigenlijk wel net zo wil zijn als zijn beste vriend. Heel bot zei hij dat ik nooit zijn beste vriend kan zijn. Dit deed mij pijn, maar waarom?. Pas vanavond kwam ik tot de conclusie dat ik niet perse zijn beste wil zijn, maar dat ik meer toegelaten wil worden in zijn leven. Als zij samen zijn, zie ik hem helemaal loskomen en genieten. Als wij samen zijn, vallen we vaak stil.. We hebben veel meningsverschillen en maar een paar raak vlakken op interesse gebied. Toch houden we ontzettend veel van elkaar.
Hij heeft veel “alleen tijd” nodig en probeer daar tijd begrip voor op te brengen (ik ben juist tegenovergesteld). Ik doe daardoor veel moeite voor hem om dit hem ook te geven. Hij probeert dan ook mij ‘in te plannen’, zodat ik ook mijn aandacht krijg. Zo komt hij vaak na zijn alleen tijd bij mij of ik bij hem om samen te slapen.
Het is nu wel erg druk op z’n werk, maar het valt me op (zoals ik al eerder benoemde). Als we dan eindelijk een middag samen zijn, dan valt hij dus stil. We doen weinig en al gauw gaat de tv aan. Hij vertelt eigenlijk weinig over zijn interesses, ondanks dat ze anders bij me liggen. Ik moet dan echt vragen over bijvoorbeeld zijn boek die hij schrijft of een spel die hij speelt.
Ik vind het moeilijk om er altijd goed mee om te gaan. Als ik hem ergens mee confronteer, dan vind ik het lastig dat hij niet of nauwelijks reageert. Dan kijkt hij me aan met een bepaalde blik en voel ik me snel schuldig dat ik hem ermee confronteer. Ik kan me daar best rot om voelen. Ik merk dus dat zijn sociale behoefte totaal ergens anders ligt.
Ik ben blij je artikel te lezen over het binnen laten van de persoon. Hij wil me niet kwijt. Hij zegt ook dat ik niet zo moet twijfelen want hij gaat niet zomaar weg. Ik weet alleen niet altijd hoe ik mijn emoties moet relativeren door zijn introversie. Ik verlang naar de dag dat hij me echt binnen laat in zijn leven. Lichamelijk contact is totaal geen probleem tussen ons. Het is echter de communicatie en het evenwicht vinden dat we beide ons er gelukkig in voelen. Ik wil er graag voor vechten om dit te snappen, om hem te begrijpen . Ik merk met mijn karakter dat een een introvert persoon als mijn vriend wel goed is. Hij zet mij ook goed op de grond.
Groetjes, Manon
Hoi Manon,
Hopelijk helpen de tips je die ik je zojuist e-mailde.
Groet, Irma
Wauw de situatie van Manon is voor mij precies hetzelfde. Alsof ik het zelf ben en getypt heb.
Mijn vriend praat, lacht en geniet met zijn vrienden. Bij mij kan er een halve dag voorbij gaan en dan komt er geen woord uit hem. De eerste paar weken appten en praten we veel, maar nu we verder zijn heeft hij alles wel gezegd, zegt hij. Dus is hij stil. Als ik een open vraag stel weet hij het niet zegt hij.
Niet lang geleden is een dierbare van mij weggevallen. Als ik mijn gevoel met hem wil bespreken (via de app, daar is hij beter in) krijg ik geen 1 woord als reactie terug. Hij wil wel lezen (mijn appjes) en luisteren. Hij zegt dat hij niet weet wat hij moet zeggen, maar hij vindt het heel erg voor mij.
Hallo Feli,
Wat een lastige situatie voor jou om geen respons te krijgen op je vragen en gevoelens. Je denkt wellicht dat dit komt, omdat hij introvert is? Ten dele zal dat zo zijn.
Kijk eens of je herkenbare informatie in het volgende artikel vindt: http://sprankelenderelatie.nl/verlatingsangst-bindingsangst-relatie/
Ik verwacht van wel. Ik hoor graag van je als je hierover vragen hebt.
Groet,
Irma
Hoi, Ik heb een relatie met een introvert persoon. Hij heeft zich 10 jaar geleden het laatst gewaagd aan een relatie, die door zijn introvertie na 5 jaar is stuk gelopen. Nu, 5 jaar later wil hij me toelaten, mag ik bij zijn thuis komen (wat nooit eerder iemand zo snel mocht) en hebben we dezelfde vriendengroep. Alles gaat goed thuis bij ons, we voelen ons goed samen. Maar ik ben een heel extravert persoon met een zoontje van 3 jaar. Af en toe ziet hij mijn zoontje als we met de vrienden afspreken, maar heel oppervlakkig, want wil ze allebei beschermen, vooral mijn zoon. Hij laat op zijn manier zien dat hij me graag ziet (zegt hij) maar merk daar weinig van. Ik zoek dingen op over introverte mensen en sta er ook voor open omdat hij een hart van goud heeft en een geweldig persoon is. Maar hoe neem ik dit het beste aan en wat mbt mijn zoontje, hoe ga ik hier het beste mee om?
Mijn partner en ik zijn ruim een jaar samen. We doen veel samen en hebben een hele leuke tijd achter de rug. Ik hou van hem en ik hij ook van mij! Op zij werk gaat het niet erg goed. Hij heeft een heel erg druk en ik geloof dat hij op het randje van overspannen balanceert.
Dit vergt heel veel van hem. Plotseling meldt hij me dat hij twijfels heeft over onze relatie. Als reden gaf hij aan dat hij alleen veel beter presteert dan samen. Hij graag alleen is. Hij wel van me houd maar me niet mist. Hij zijn sport, les, lezen en werk verwaarloosd door gebrek aan zijn ik tijd.
Ik ben zo geschrokken en ben veel gaan lezen over mannen die graag alleen willen zijn. Nu denk ik dat hij introvert is. Niks mis mee maar ben op zoek hoe om hiermee om te gaan.
Hij geeft aan dat er 1000 redenen zijn om bij me te blijven en 30 om niet te blijven en dat deze 30 zwaarder wegen dan de 1000.Hij heeft me nu gevraagd om hem tijd en ruimte te geven. Als uitgangspunt hoe om verder te gaan en of het leefbaar is voor ons allebei.
Natuurlijk ga ik kijken hoe om aan de 30 punten te werken. Hij moet deze maar eerst benoemen. Maar kan wat hulp gebruiken.
Normaal is een en een drie in een relatie . Maar hij zegt dat dit nu niet zo is.
Ben radeloos, hoor graag hoe om hiermee om te gaan of dat er andere zijn die hiermee ervaring hebben.
Hoi, hopelijk werken de tips die ik je telefonisch gaf.
Hoi Irma,
Superartikel! Mijn partner (introvert) en ik (mix intro- en extravert) zijn pas van een grote stad naar een klein dorp verhuisd. Nu na een maand en twee weken vrij van studie (ik alleen thuis zonder auto, rot weer, dichtstbijzijnde stad half uur fietsen) begon ik me dus ontzettend eenzaam te voelen. Wat ik hem dus ten laste legde. (Geen ruzie, maar een verdrietige ikke).
Nu daagt het me, mijn partner is een introvert! Niet erg, maar nu weet ik hoe ik er mee moet dealen. Hij wil het liefste elke avond met mij tegen hem aanleunend tv kijken, wat ik ook heerlijk vind, alleen niet elke avond. Oplossing? Ik ga me aanmelden bij een activiteit in het dorp wat één avondje van de week in beslag neemt. Kan hij zijn energie op zijn manier opdoen en ik de mijne door middel van sociale contacten.
Dus dank voor dit herkenbare artikel 🙂
Wat goed dat je kijkt naar oplossingen en dat ook toepast! Fijn dat je er happy mee bent :).
Hoi Irma,
wat ben ik blij dat ik “per toeval” op jouw site terecht kwam en dit artikel las. Ik sta aan het begin van een relatie met een introvert persoon. We hebben maanden contact gehad via de telefoon (niet bellen) en uiteindelijk een eerste fijne date gehad. Door omstandigheden komt het niet tot een tweede date en ik merk dat hij zich daar erg schuldig over voelt wat voor mij helemaal niet hoeft. Het voelt alsof hij weer meer in z’n schulp duikt en ik vind dat moeilijk en weet niet zo goed wat ik ermee moet. Ik heb hem meerdere keren gevraagd weer af te spreken, maar dat voelt alsof ik hem ergens toe dwing. Ik ben de laatste persoon die iets bij iemand zou afdwingen, maar voel ergens wel dat hij ook “verder” wilt. Wat zou ik het beste kunnen doen, weer vragen of juist maar even laten? We blijven veel contact hebben via de telefoon, dus vandaar dat het dubbel voelt.
Alvast bedankt voor je antwoord.
Hoi Miranda,
Wat spannend om aan het begin van een nieuwe relatie te staan.
Ik begrijp je twijfel heel goed dat je niet te dwingend over wilt komen, maar ook graag een 2e afspraak wil.
Je schrijft dat hij een introvert persoon is.
Het kan ook zijn dat vanwege vroegere pijnlijke ervaringen in bijvoorbeeld de kindertijd of in eerdere relaties er dingen zijn gebeurd, waardoor iemand heel voorzichtig of op zijn/haar hoede is.
Hierdoor vindt deze persoon het heel moeilijk om zich emotioneel te verbinden. Hij/zij bouwt dan automatisch meer afstand in om zich zelf als het ware te beschermen.
Weet jij of dat het geval zou kunnen zijn?
Als reactie daarop probeert de andere persoon juist meer reactie/verbinding te krijgen, waardoor die ander zich weer meer terugtrekt.
Het zou goed kunnen zijn dat dit patroon bij jullie ook optreedt en het minder te maken heeft met zijn introverte karakter.
Hierover kun je meer lezen in het volgende artikel: http://sprankelenderelatie.nl/emotionele-intimiteit-partner/.
In dat artikel geef ik ook een aantal tips. Belangrijk is om vooral open vragen te stellen, bijvoorbeeld:
Hoe zou het voor jou zijn om weer met mij af te spreken?
Succes!
Het is een gemis dat de vragen per mail beantwoord worden en niet te lezen zijn op de site. Want alle problemen zijn zo herkenbaar. En heb een startende relatie met een introvert persoon en had veel aan die adviezen gehad.
Dank je wel voor je reactie op mijn artikel over introvert en intimiteit.
Begrijpelijk dat je dat jammer vindt dat mijn advies via e-mail gaat.
Vanuit privacy redenen kies ik daarvoor, gezien er vaak een hele persoonlijke reactie terugkomt op mijn advies. Dat zou niet het geval zijn als alles op het internet zou komen.
hoi,
ik zit in een zelfde soort situatie! voor de baby kon hij( vriend, introvert persoon) goed praten, was hij attent ondernamen we dingen.
nu…. na de baby, is hij heel gesloten, zegt nauwelijks iets, vertelt nooit hoe hij zich voelt, terwijl ik het net nu met een kind heel belangrijk vind om met mekaar te praten, maar ik krijg het gewoon niet meer voor elkaar. ik heb al zoveel pogingen gedaan, ben er voor bij de psycholoog geweest en deze zegt ook, dat hij er waarschijnlijk geen last van heeft en geen problemen ziet. hij is ook vaker meegeweest, maar toen hij daar geconfronteerd werd met dingen, wilde hij niet meer mee. hoe kan ik hiermee omgaan, zodat hij ik met hem een gesprek kan aan gaan en ik achter zijn gevoel kom, misschien is hij wel doodongelukkig in deze situatie…. ik wil hem heel graag helpen maar hoe???
Dank je wel voor je reactie op mijn artikel “introvert en intimiteit”.
Ik begrijp dat je situatie heel moeilijk voor jou is, gezien jullie nu ook een kindje hebben.
Ook voor je vriend is er natuurlijk heel veel veranderd sinds de komst van de baby.
Ik heb wat weinig informatie om te kunnen zeggen wat er bij je vriend speelt.
Je zou de volgende vragen eens voor jezelf kunnen stellen:
Betrek jij hem bij de opvoeding van de baby? Zoals de voeding, luiers verschonen, wassen, etc.?
Heb jij nog aandacht voor hem als persoon of gaat alles over de baby?
Heeft hij gevoelens van benauwdheid, omdat hij nu ook verantwoordelijk is voor het welzijn van de baby en het gezin?
Vindt hij het lastig om contact te maken met de baby, omdat de baby heel fragiel en kwetsbaar is?
Reageert hij alleen zo bij jullie baby of reageert hij zo op alle babies?
Je vriend veranderen zal niet gaan als hij dat zelf niet wil.
Hem confronteren werkt ook niet, want dan sluit hij zich helemaal af. Voor de ontwikkeling van de baby en voor jullie relatie is het belangrijk om een oplossing hiervoor te vinden. In een e-mail geef ik je hiervoor een suggestie.
Hoi Irma,
Ik herken me ook volledig in verhaal van Rob, Anneke en Sam. Mijn vriend is ook een hele lieve man. Gaf mij veel aandacht en attenties. Maar zegt zelf dat hij heel introvert is. Door persoonlijke omstandigheden heb ik een paar maand geleden aangegeven dat ik even moest nadenken over onze relatie, kon dit er even niet bijnemen, maar heb toen wel gezegd dat mijn liefde voor hem niet veranderde. En we zijn continu blijven contact houden. En blijven berichten sturen dat we elkaar graag zien en dat we elkaar misten. Nu heb ik aangegeven dat ik graag terug de draad zou willen opnemen zoals voorheen met hem, omdat ik besef wat hij echt voor mij betekent, en dat ik hoop dat we elkaar ook weer wat vaker horen en zien, en nu is hij volledig dichtgeklapt. Ik krijg gewoon geen enkele reactie meer via mail. Bellen doet hij sowieso niet graag (ik las dat dit iets typisch was voor introverte mensen?). Ik weet niet wat ik moet doen. Heeft hij misschien tijd nodig om dit te plaatsen? Verwacht ik teveel van hem? Ik heb schrik iets te zeggen waardoor hij zich nog meer gaat afsluiten van mij. Moet ik hem de nodige ruimte geven, of juist mailen om hem gerust te stellen, en dat hij zelf tempo mag bepalen hoe het nu verder gaat tussen ons. Alvast bedankt voor enige feedback, want ik weet niet meer wat ik moet doen om terug contact te krijgen.
Mvg
Dag Evelientje,
Ik heb je een e-mail gestuurd met advies.
Groet,
Irma
Leuk artikel!
Heb sinds kort een relatie met een jongen die erg introvert is zelf ben ik juist het tegenovergestelde. Nu merk ik dat er discussies ontstaan die we moeizaam op kunnen lossen. Als ik niet op dezelfde lijn zit of hem niet kan begrijpen dan sluit hij zich af. Veel dingen die ik normaal vind of eigenlijk niet stil bij sta vind hij bijvoorbeeld niet kunnen.
Hij geeft aan dat hij ruimte nodig heeft en dat baart mij zorgen. Hoe kan ik mijn standpunt duidelijk maken zonder dat hij zich afsluit.
Mvg
Hoi Melis,
Een e-mail met daarin een reactie op je vraag is onderweg.
Hartelijke groet,
Irma
Beste Irma,
Dankje voor je duidelijke artikel! Hierin bevestig je, wat ik de afgelopen jaren in mijn relatie heb ontdekt.
Ik herken veel in de verhalen van Rob, Anneke & Pieter: het blokkeren en weg geduwd worden (letterlijk en figuurlijk) maar ook de indrukwekkend diepe verbondenheid, die maakt dat ik het niet wil opgeven.
Ondanks de inzichten vind ik de toepassing op het gebied van conflicten erg moeilijk.
Onschuldige misinterpretaties kunnen er voor zorgen dat mijn vriend snel en onverwachts dicht slaat. Ik weet inmiddels wat ik moet doen maar vanwege emoties van beide kanten, duurt het even voordat ik ben omgeschakeld en lukt het dus nog niet zo goed en snel. Dan ben ik hem nog verder en langduriger kwijt: dagen, weken of maanden is er geen contact mogelijk!
Er is al erg veel gebeurd, we zijn diverse keren uit elkaar geweest en ook weer samen gekomen.
Ik zou niets liever willen dan wat Petra schrijft: wederzijds begrip & elkaar geven wat we nodig hebben!
Helaas zitten we weer in de zoveelste zelfde impasse…
Wellicht heb je nog een advies om dit knipperlicht tot en groen licht te maken? Want dit is voor ons beiden frustrerend, zeer pijnlijk en verdrietig!
Ik herken Rob zijn situatie een beetje, maar ik ben nooit slecht naar haar geweest. We hebben een heel mooie periode achter de rug maar plots zag ze het niet meer zitten om verder te gaan. Ik had dit helemaal niet zien aankomen. Ik hou echt van haar en kan het nog niet vatten dat het zo moet eindigen. Ze is introvert, bij kleine discussies blokkeerde ze al, precies of ze schrik had om iets te zeggen. Zo geblokkeerd, ik probeer te snappen waaraan het aan ligt. Zij zegt dat ze dit alleen bij mij heeft. Hoe had ik hiermee kunnen omgaan en kan ik haar nog overtuigen om toch nog een keer te proberen? Ik wil dit niet weg gooien. Ze zegt wel dat haar gevoel weg is omdat dit al een tijdje aansleepte. We hebben het er vaak over gehad dat ze meer moet praten maar dit heeft omgekeerd gewerkt.
Hallo Jan,
Ik heb je zojuist een e-mail gestuurd.
Hoi Irma,
Ik herken het verhaal van Anneke en Rob helaas ook helemaal.
Zou je mij tips/advies kunnen mailen?
Thanks!
Hoi Sam, ik neem via e-mail contact met je op.
Mijn vriend is introvert. Wat wij hadden was fantastisch. Een liefdevolle man vol attenties. Ik was de gelukkigste vrouw op de wereld. Na een paar tegenslagen is hij veranderd naar mij toe. Hij duwt me weg en kan maar heel af en toe zijn ware gevoelens laten zien. Ik zie hem dolgraag en wil hem niet verliezen. Maar ik weet niet hoe het aan te pakken. Hoe ik er mee moet omgaan. Elke dag komt hij naar me toe maar kruipt in zijn wereld en dit doet zo’n pijn wetende dat ik hem anders heb leren kennen heb. Help me aub
Hoi Anneke,
Naar aanleiding van je vraag heb ik je een e-mail gestuurd.
Mijn vriendin is introvert
In het begin was zij heel open en deelde echt alles met mij , zij is heel diep bij mij binnen gekomen.
Ik hou oprecht ontzettend veel van haar
Door verschillende oorzaken ben ik heel naar tegen haar geweest.
Na deze nare periode lijkt zij geblokkeerd en niet in staat om volledig terug te komen.
Dit vind ik heel frustrerend
Hoe kan ik hiermee omgaan ?
Hoi Rob,
Ik heb je een e-mail gestuurd met een reactie op je vraag.
Zo herkenbaar Irma!! ik ben ontzettend blij met mijn extraverte man, die mij door en door kent en begrijpt dat ik mijn alleen momenten nodig heb! Doordat we door elkaars bril kunnen kijken ontstaat er begrip voor elkaar en kunnen we elkaar de ruimte geven die we nodig hebben.
Bedankt voor dit herkenbaar artikel!
Hoi Petra,
Dank je voor deze super tip! Hij lijkt zo vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Een leuke metafoor: voordat je in iemand anders zijn schoenen kunt gaan staan, moet je die van jezelf eerst uitdoen ;).
Beste Irma,
Mooi, herkenbaar artikel! Als introverte satisfier (versus een optimizer die alles tegen elkaar afweegt tot de meest optimale oplossing gevonden is) kan ik soms juist heel snel beslissen. En dan met name op rationele, niet-sensitieve onderwerpen. Door jouw artikel begrijp ik (eindelijk) waarom dit bij mijn echtgenoot totaal verkeerd kan vallen. Ik begrijp nu beter hoe hij denkt.
Groet,
Sandra
Hallo Sandra, fijn dat je meer duidelijkheid hebt hierover ;).